„Tomala-Jedynak wydobyła z orkiestry dużą różnorodność brzmienia i, w zależności od potrzeb, buzującą energię lub głęboką emocjonalność. Sama orkiestra, pomimo kilkumiesięcznej przerwy w występach, nie straciła walorów wypracowanych przez zmarłego w listopadzie Maestra Gabriela Chmurę. Na równi ze śpiewakami stanowiła o jakości koncertu, co nie jest oczywiste w teatrach operowych.”

Paweł Binek, kulturapoznan.pl